Realizm, a fantazja- Inne spojrzenie na świat.

Trochę hot topic, bo dziśwraz z Urszulą ( ta z Tebrenababras, czy jakoś tak... ) przeprowadziłem dość ciekawą rozmowę, w której doszliśmy do tego samego wniosku.

Tematem rozmowy był realizm oraz ogólnie pojęcie "fantasy", po tym jak Ula mnie okropnie zwyzywała, poobrażała i ogólnie dała dobry pomysł na posta- JA SAM postanowiłem taki post napisać.  ( TO TYLKO I WYŁĄCZNIE MÓJ POMYSŁ, żadna Ula się do niego nie przyczyniła.)

Tak więc, dziś post-opinia. Moja własna, Aleksander Michał Freda, lat 20, zamieszkały w Finlandii.

Post może się wydawać kontrowersyjny, może nie być "zbieżny" z czyimiś poglądami, ale są to moje przemyślenia na dany temat.

Co kryje się pod pojęciem realizmu? Co chowa się pod pojęciem miniaturyzmu?
Często się spotykamy z pojęciem że model wygląda realistycznie, ale czy na pewno?
( W tym momencie chyba byłoby najwygodniej aby każdy czytający zorientował się, że post będzie bardzo chaotyczny.)

Wielu artystów dąży do realizmu, ale nie zawsze o to chodzi w "sztuce". Jeśli chcemy tworzyć realistyczne miniatury, to powinniśmy się bardzo poważnie zastanowić, co tak naprawdę robimy.

Tu trzeba się zastanowić czy tworząc miniaturowe konie, w skali jakiejkolwiek, można pozwolić sobie na błędy? 
Jakie błędy w takim temacie są dopuszczalne a jakie nie?

Zastanawiając się nad tymi wszystkimi pytaniami- dochodzę do wniosku, że tak naprawdę bardzo niewielu, albo żaden artysta nie robi "realistycznych miniatur" w pełni tego pojęcia znaczeniu- bo po prostu się nie da. No dobra, ale czy to oznacza, że wszyscy tworzymy modele tylko i wyłącznie fantasy?

I tu moja własna "pozycja" skłania mnie do powiedzenia "Nie!", ale rozum i godność mówią że jednak "No niestety, ale jup, tworzysz nic innego jak fantasy"
Odpowiedź na to pytanie jest serio ciężkie, ale załóżmy, że do każdej przeskalowanej pracy w miniaturze, pozwalamy sobie na jakiś margines błędu. Ale co kryje się pod marginesem błędu?
To pytanie bardzo prywatne, dla każdego chyba coś innego jest dopuszczalne.

Więc co kryje się pod marginesem błędu dla mnie-
Osobiście uważam że można podzielić tutaj "realizm" na typy. Każdy typ w zależności od naszej pracy.
Załóżmy że ktoś maluje modele: wg moich kryteriów, jeśli chcemy stworzyć coś realistycznego (teoretycznie będę pisał o modelu konia, ale identyczne zasady przekładają się na wszystko inne), to warto się zastanowić czy dane umaszczenie /wzór - występuje u tego typu koni, czy występuje w rasie którą chcemy model pokazać jako reprezentant. Warto się zastanowić czy ten "typ" zwierzęcia, w danej rasie (Uwaga niektóre rasy mają różne typy), a nawet czy dana płeć będzie występowała w danej maści/formie i jej odcieniu. O czym warto jeszcze wpsomnieć to częste błędy w detalach, brak detali, nieanatomiczne, lecz optyczne (lub co gorsza randomowe) cieniowanie i inne błędy w realiźmie malowania. (Tu po raz milionowy, powtórzę że zawsze warto zrobić swój research, przed zaczęciem czegokolwiek.)
Kolejna sprawa to realizm w rzeźbie- ja niestety nie rzeźbię samemu, a przerabiam bardzo rzadko, ale warto zawsze się zastanowić czy dany model, danej rasy, danego typu itp. byłby w stanie w prawdziwym świecie wykonać taką pozę (przykład arden skaczący 2 metry przeszkody...) warto pamiętać o mięśniach, ścięgnach, żyłach, kościach i milionie innych małych rzeczy które tworzą prawdziwego konia. Często spotykanym problemem jest również brak ciężaru (idealny przykład, Breyer Alborozo), prawdziwe konie potrafią ważyć dużo- czasem bardzo dużo, co oznacza często że te dwa, trzy albo cztery patyki na których zwierzę stoi musi przyjąć całą masę konia - często modele wyglądają jakby pozę wykonywałby bez jakiejkolwiek masy, w kosmosie.

Wnioskując, można stworzyć realistyczne malowanie, na słabej jakośći rzeźbie i nadal uzyskać jako taki efekt realizmu. Można również stworzyć realistyczną rzeźbę, pomalować ją słabo i również nazwać to w pewnym sensie realizmem.
Można rónież starać się połączyć oba, poprawność rzeźby i malowania- by uzyskać realizm, jednak nawet oba aspekty- jak rzeźba i malowanie, będące poprawnie wykonane- czasem nie sprawią że wykonamy idealną replikę żywego konia. Bo jesteśmy ludźmi, mamy swoje ograniczenia i limity.



No to co z tym fantasy?
Kontynuując tą myśl, jeśli pominie się te niby "łatwe" wymagania (jednakże jak ciężkie do osiągnięcia dla wielu artystów) to model powinien być realistyczny.
Co jeśli popełnimy jakiś błąd?
Dajmy sobie za przykład : Model konia fryzyjskiego, pomalowany na maść myszatą.

Maść myszata o ile dobrze wykonana, może być realistyczna, koń fryzyjski o ile dobrze wyrzeźbiony, może być realistyczny, ale połączenie obu co nam daje? Kompletną fantazję artysty.
I w tym momencie powinniśmy nauczyć się jeszcze rozpoznawania takich błędów/ podejmowania takich decyzjii świadomie.
Bo serio słabym zagraniem jest, gdy ktoś ci zwraca uwagę na dany temat wywijanie kota ogonem i tłumaczenia typu :

Ja to już od lat maluje, poza tym to konie nie są idealne.

Ja tak naprawdę tylko dla siebie maluje, więc to nie ma znaczenia.

Ja widziałem jak ktoś inny tak robił więc to tak może być.

A to tylko kilka przykładów, z którymi się spotkałem na przestrzeni lat.

Miejmy tyle godności by przyznać się do błędu, lub od początku zakładajmy że tworzymy pracę fantasy.  Bo fantasy to nie zawsze jednorożce, pegazy czy koniowieloryby, to również myszaty fryz, jeleni arab czy siwy konik polski.
I to nie jest coś złego, ale nauczmy się to dostrzegać. Czasem fajnie jest zrobić coś z głowy, coś na luźno, ale w takim wypadku- bądźmy świadomi, że ktoś może nam to wytknąć i że nie zawsze tworzymy realistyczne prace.


To tyle, z moich wytrzęsin... nie wiem czy stworzy to dla kogokowlwiek jakiś sens, ale jak tak to fajnie.
Jak nie to fajnie też, że chociaż ktoś to przeczytał.


Pozdrawiam i dziękuje za przeczytanie,
Aleksander.